Münir Yenigül / 



 
~Ben hayvanım, terliyim, yemem
naldöken palandöken gemalmaz  
günlerden bir gün olsun unutmamış öleceğini
damlamakla akmak arasındaki frekansla
efemeralaştırıyor çınlayışını sevmediğimiz de haki
ölecektik yarrakkürek bir hayat yaşıyorduk
bunu anlatmak için fitbol programları vardı 
dünyanın esmeri ermeniydi çok güneşe yollanmış
terli ayaklarımız denkti
gülmeyi öğrendiğimiz mütebessim köpek 
saf sevgi haliydi maddenin
favorilere eklediğin dünyadan (la terre)
~eskir korkunç ben şimdi geçiyorum ya
remikslerim pastişlerim cut-uplarım ila
omuzlarımız  herkesten düşük
ihmal-i kabul eskilerin deyimiyle yitirmiş kendine hayranlığını
ekseri ülkücüsünüzdür migros kızları güneşe kurşun sıkan
bulmak unvanı onundu
ısırmak yöresel sevmek davranışı
çok bakmaktan elde ettiğin göz ağrın
az yiyip kendine bir dünya (le monde) aldı
kendi isteklerile ölmeleri adettendi
en arcibi hislerimlen
dünyamızın yok olacağını bilmek